Hofnar vrijwilliger Thérèse vertelt

Thérèse Koster is één van onze vaste Hofnar vrijwilligers, een geboren en getogen Valkenswaardse.
Eigenlijk is ze al vier jaar met pensioen, maar ze vindt het op haar 69ste nog veel te leuk om te werken. Met veel plezier woont ze nog altijd in Valkenswaard. Haar twee zonen en partners/schoondochters ziet ze gelukkig geregeld en tevens is ze trotse oma van twee kleinkinderen.

Thérèse is zeer ondernemend, naast haar vrijwilligerswerk bij De Hofnar speelt ze normaal gezien tennis, bridge en is ze lid van een vrouwenband “De band zonder vent”. Ook werkt ze als pedicure aan huis en is ze parttime triagist bij de huisartsenpost in Eindhoven. Daar heeft ze de afgelopen tijd extra uren gewerkt. In dit interview vertelt Thérèse over zichzelf en over haar werk bij de huisartsenpost.

Op het moment dat ze binnen komt verschijnt er meteen een lach op haar gezicht en wil ze graag een heerlijke koffie. Ze heeft een drukke agenda dus we gaan meteen van start.

Allereerst hoe gaat het met je?

“Met mij gaat het goed, ik ben een positief ingesteld mens en ik kijk voornamelijk wat kan er wel en wat kan niet. En ik ben blij dat ik gezond ben, dat is het allerbelangrijkste in deze tijd. Ik mis mijn hobby’s wel, waar De Hofnar er één van is.” Hoe mooi is dat ? dat we vrijwilligers in dienst hebben die het werken in ons theater als hobby zien.

Hoe lang verricht je al vrijwilligerswerk voor De Hofnar? Wat maakt dit werk zo leuk?

“Ik ben nu 2,5 jaar werkzaam als vrijwilliger bij De Hofnar, en dit is goed te combineren met mijn werk bij de huisartsenpost. De Hofnar is voor mij echt een warm bad, de gasten die er komen, maar ook mijn collega vrijwilligers.  Meteen van dag één heb ik me ongelooflijk welkom gevoeld. Dat me dat nog is overkomen vind ik echt heel fijn.”

“Het leukste vind ik de omgang met mensen, je treft op een voorstellingsavond mensen die goede zin hebben, ze gaan een avondje uit. We hebben een leuke hechte groep vrijwilligers, die je ook weer leert kennen.  En je mag voorstellingen zien, waar je bij wijze van anders misschien nooit naar toe zou zijn gegaan. Dat maakt het werk zo leuk en verrassend, voor mij is het eigenlijk stiekem ook een avondje uit.”

Naast het vrijwilligerswerk dat je voor De Hofnar doet, verricht je ook nog betaald werk in de zorg. Klopt dat?

“Ja, dat klopt. Ik werk al 18 jaar als triagist bij de Huisartsenpost in Eindhoven, of te wel de huisartsen spoedzorg voor avond, nacht en weekend (ANW). Het werk vind ik nog veel te leuk om te doen, dus ik heb besloten nog een jaar door te gaan?.”

Hoe ziet je dag eruit? Of kun je iets meer vertellen over deze functie?

“Ik werk als triagist, dat wil zeggen als mensen bellen met een klacht dan probeer ik de urgentie te bepalen. Dan kijk ik of ik advies kan geven, een visite of een consult kan inplannen of mogelijk een ambulance moet sturen. Dus welke geschikte hulp kan ik op dat moment bieden.

‘’Ik ben zeer geïnteresseerd in het medische aspect, dat intrigeert me enorm.
En mijn interesse ligt bij de mensen. Het is fijn als je ze kunt helpen met een bepaalde klacht, een goed advies kunt geven, of juist tevreden of gerust kunt stellen.”

“Mijn diensten zijn in de avonduren, zowel op zaterdag als zondag. We zijn van 17.00 uur in de avond tot 08.00 uur in de ochtend bereikbaar, buiten de tijd van de huisartsen om.

“In de eerste lockdown, was het virus onbekend. Ik heb veel schrijnende verhalen gehoord kinderen die niet bij hun ouders konden zijn, partners die beiden coronapatiënt waren en gescheiden waren van elkaar. De ene lag in Groningen en de andere partner lag in Eindhoven (ze is even stil…..)
Ja, dan reed ik s ’avonds naar huis met een brok in mijn keel, dat doet wel wat met je.”

“Telefoontjes komen nu veel anders binnen. Ik ga er anders mee om, de emotie blijft maar het komt niet meer zo hard binnen, Het blijft natuurlijk vreselijk, maar nu weten we ook beter wat het is. Welke vragen we moeten stellen en hoe we mensen het beste kunnen helpen. We kunnen de situatie nu beter beoordelen dan helemaal in het begin van deze periode. Je wist niet of ze het wel of niet hadden en toen hadden we de testen natuurlijk nog niet. Dat is nu wel een verschil.”

Terug naar De Hofnar, wat mis je het meest van De Hofnar?  Wat geeft je het meest voldoening?

“Het hele plaatje: de gezelligheid, de sfeer, mensen ontmoeten, leuke voorstellingen, iets voor een ander betekenen. En na afloop nog iets met elkaar drinken, dat maakt de avond compleet.
Wat je geeft krijg je terug.”

Wat mis je nu het meeste in het dagelijks leven door deze situatie?

“In algemeen de vanzelfsprekendheid van het leven, de dingen doen die je altijd deed en die altijd zo vanzelfsprekend leken maar op dit moment niet zijn. Het ging allemaal zoals je zou willen.
Een knuffel van een dierbare of je vrijetijdsbestedingen. “

“Maar ik moet zeggen dat ik altijd wel bewust genoot van dingen in mijn leven. Ik heb wel echt geleerd om dat bewust te gaan doen. Bijvoorbeeld ik mag weer naar De Hofnar, dat vind ik dan zo leuk! Dat zijn de mooie dingen die echt iets met me doen, op een positieve manier.”

Heb je nog tips voor de komende tijd?

“Probeer er het beste van te maken en zo goed mogelijk aan de regels te houden. Hoe moeilijk het ook voor iedereen is, de situatie is zoals het is. Ik geloof zelf ook niet altijd in alle regels die zijn ingevoerd, maar wat we kunnen doen?. Doe het voor jezelf en een ander.”

“Graag zou ik jullie nog willen zeggen dat ik echt mijn petje afzet voor jullie, De Hofnar medewerkers. Jullie inzet en betrokkenheid naar mensen toe, de persoonlijke aandacht naar de vrijwilligers. Echt geweldig…”

Thérèse dank voor dit mooie gesprek!